Vandaag werd ik wakker met een glimlach op mijn gezicht, nou denken jullie zo ontwaak jij toch altijd… dat klopt maar vandaag nog een beetje meer. Er staat voor vandaag een wijnproeverij op de planning, maar die is pas in de middag dus eerst mogen we relaxen.
Op naar de supermarkt voor broodjes en toen ik terug kwam hebben we heerlijk ontbeten, lekker mozzarella op brood met pesto en tomaat, jummie! Italië is toch wel het land naar mijn hart!
Zo nu is het relaxen, boekje erbij, zwembroekje aan en genieten van het heerlijke warme weer in het zonnetje. Na een tijdje heb ik eens even geprobeerd hoe het in het meer is, tja dat hadden we eigenlijk nog helemaal niet gedaan. Het was er heerlijk, toen nog even lezen en nog een keer een duik nemen deze keer samen met Jeroen.
Zo en nu is het tijd om ons klaar te maken voor vertrek want het was nog wel 1,5 uur rijden. De wijnboerderij waar we een reservering habben geplaatst was nabij het Lago di Garda (beter bekend als het Gardameer). We reden een prachtige route tussen de geweldige bergen en na inderdaad 1,5 uur ongeveer kwamen we aan. We hebben wel een kleine file gehad bij de afslag richting Gardameer. We wilden eerst even langs het meer lopen en we hadden nog een uurtje dus we zochten het waanzinnig mooie en gezellige Lazise op, wat is dit een gezellig plaatsje. We bezochten een kerkje en liepen door de gezellig straten. Het klinkt hier echt als Italië, klinkende glazen, rammelend bestek en overal geklets en gelach. We voelden ons direct thuis. we liepen langs een kunstmarktje aan het meer en toen weer terug door het dorpje naar de auto.
Nog een paar minuten tot de wijnboerderij, ik reed dus dat belooft altijd veel spektakel en zo ook nu. De navigatie gilde van alles tegen mij maar ik zag het allemaal niet. Jeroen moest er aan geloven en van mijn paniek genieten (we kunnen hier later altijd hard om lachen 🙂 ). Uiteindelijk een piep klein straatje ingereden en we moesten nog 300 meter en ja hoor we reden een paradijsje binnen. Wat moet het geweldig zijn om dit te bezitten, zo’n prachtige wijngaard.
De proeverij was bij Villa Calicantus, een wijnboerderij die Biodynamische wijnen produceert. Dit was voor ons de eerste keer dat we biodynamische wijnen zouden gaan proeven dus waren erg benieuwd. De eerste wijn was een Rose (CHIAR ‘ OTTO Vino Rosato XVIII); deze was echt heerlijk fris en erg droog. De wijn smaakte erg bijzonder dat vonden we direct en dit bleek te maken te hebben met de productiewijze om biodynamische wijn te produceren mag er maar erg weinig sulfiet toegevoegd worden aan de wijn. Bij deze wijn kregen we heerlijk eigen gemaakt brood en groente uit eigen tuin die een tijd lang in de olijfolie heeft gestaan, zeer smaakvol.
De volgende wijn was een rode (SORACUNA Vino Rosso XVIII), deze was erg licht en ik vond deze direct raar ruiken en de smaak was ook niet mijn favoriet. Het was bijna een witte wijn qua smaak die vermomd was als rode, een erg bijzondere smaakbeleving. We kregen deze echter wel met heerlijke salami en ham.
De 3e wijn was ook rood (LA SUPERIORA Bardolino Superiore DOCG 2018). Deze was wat krachtiger van smaak maar ook nog niet voor mij om van daken te schreeuwen; de kazen hierbij echter waren verrukkelijk. De laatste wijn, ook een rode (AVRESIR Bardolino Superiore Classico DOCG 2016), vond ik wel erg lekker. Deze was qua smaak ook nog steeds wennen maar erg lekker, deze kregen we met koekjes geserveerd.
Wat we onder andere leerden ook was dat deze rosé bijvoorbeeld in beton gerijpt was, hier hadden we nog nooit van gehoord eigenlijk en we vroegen er naar. Het bleek dat de opa dit ooit heeft gedaan en omdat dit qua temperatuur stabieler is aangezien ze bij biodynamische wijn de temperatuur niet mogen reguleren.
Na de proeverij kregen we een tour door de wijngaard, dit was erg leuk. De eigenaar nam ons mee door de velden en vertelde vol trots over zijn wijn. Er bleken de afgelopen weken wat hagelbuien geweest te zijn waardoor nu nog 40% tot 50% van de druiven verloren zijn gegaan. Dit was goed te zien. Nu blijkt dat ze afwachten tot het gaat regenen en de dag er voor gaan ze oogsten zodat er niet nog meer verloren gaat.
Boven op de heuvel was een geweldig uitzicht punt over het meer, wat een geweldige plek, Jeroen en ik droomden al weg hoe het zou zijn om zo te kunnen mogen wonen. We zagen ons al helemaal zitten! We kregen na afloop nog een beetje Grappa, dit was de eerste Grappa die ik erg lekker vond er zat erg veel smaak aan naast dat het erg sterk is.
Toen kon de reis terug naar de camping beginnen. Jeroen reed en we wilden eerst nog een stukje langs het meer rijden dit was een erg mooie route, echter welk erg druk doordat we door de dorpjes moesten. We zorgden dat we een binnendoor route kregen richting snelweg en vervolgden onze route. Bij het tol betalen ging het bijna fout. Jeroen stopte de creditcard er in en weg. Er gebeurde niets meer, nog eens een andere pas om het pasje aan te drukken maar het mocht niet baten. Na het alarm knopje voor hulp lukte het toch om te betalen, werd de credit card weer uitgespuugd en konden we verder.
Nu mogen we nog even lekker relaxen bij de tent en dan morgen op naar de volgende avonturen!!
Italië 2020
Dag 1 – Bestemming onbekend
Dag 2 - Kleurrijk en nat Innsbruch
Dag 3 - Tante Gert en de Olympsche gedachte
Dag 4 - Italië here we come!
Dag 5 - Zeker geen vruchteloze expeditie
Dag 6 - Luieren, of toch niet...
Dag 7 - Een jok- en fopfiets en houten billen
Dag 8 - Klinkende glazen en rammelend bestek
Dag 9 - Van Panarotta naar Panna cotta
Dag 10 - Campinggas(ten) on tour
Dag 11 - Treinen naar Trento (waarom het ov in Italië zo goedkoop is)
Dag 12 - Inpakken en door...
Dag 13 - Saai Sankt Johann en karaktervol Kitzbühel
Dag 14 - Diepe dalen en enorme hoogtepunten
Dag 15 - Koeiencorso en Speedy Gonzalez
Dag 16 - Uren in de rij voor een trio
Dag 17 - Om door een ringetje te halen
Dag 18 - Happy Heidelberg
Dag 19 - Indrukwekkende plekken
oh wat een heerlijke dag weer…. ik zie jullie daar al wel zitten maar zorg dan wel een ruime logeerkamer te hebben hahahahaha