Italië dag 9 - Van Panarotta naar Panna cotta

Italië dag 9 – Van Panarotta naar Panna cotta

Geschreven door Jeroen



13 september 2020



Italië

Het is leuk om te zien dat we allerlei tips van lezers krijgen! Vandaag hebben we er enkele in de praktijk gebracht. Maar eerst een grote uitdaging. Gisterenavond was ons gas op toen we koffie wilden zetten. We waren enigszins voorbereid en hadden al bij de receptie gevraagd of ze gas konden bijvullen. Nee, maar bij het winkeltje konden ze wel gasflessen omruilen. Dus ik met mijn goede gedrag met de gasbuis richting supermarkt om broodjes te kopen. Wat denk je? Zondag.. Dus de supermarkt was dicht! Geen verse broodjes, maar ook geen gas! Mokkend liep ik terug naar de camping waar juist een dametje richting supermarkt liep. Ik zei haar dat deze dicht was. Ze bleek Nederlands en we raakten aan de praat. Dit mondde in een deal uit: ik hielp haar met verbinding krijgen op haar telefoon (althans, dat probeerde ik) en zij leverde heet water voor onze koffie. Opgave 1 van deze dag geslecht!

Dus tijd voor de tweede. Niek had al gezegd dat het hem leuk leek om mij mee te nemen in een skilift naar de top van een hoge berg. Gecombineerd met het advies van Sylvia om de Panarotta te beklimmen en het feit dat wij via google Maps (zoek maar op: skilift Panarotta) hadden gezien dat midden in het leuke dorpje Levico Terme de skilift zou vertrekken, zetten wij vroeg koers richting deze plaats. Al gauw zagen we de bordjes met daarop de tekst ‘Panarotta’ en daarbij een plaatje van een skilift. Op de goede weg dus. We gingen steeds hoger. Het dorpje lieten we inmiddels achter ons en we begonnen aan de haarspeldbochten. Niks geen skilift… maar gewoon 12 kilometer klimmen over de Strada Provinciale 11 en 12. Ook mooi! Want het was met de auto ;-).

We kwamen aan op bij een grote parkeerplaats. Direct parkeren, want we zouden er wel zijn. Op de top van de Panarotta. Niet dus. Maar dankzij de Geocachekaart wisten we weer precies wat we moesten doen. We zaten pas op zo’n 1750 meter hoogte bij Rifugio ‘Chalet Panarotta’. Er was een prachtige route uitgezet langs de Bassa naar de top van de Panarotta, die 2002 meter hoog is. We wandelen de 6 kilometer met enorm veel genoegen, onder de indruk van de prachtige landschappen in de dalen om ons heen en ik genietend van Niek zijn skiverhalen bij alle pistes die we tegenkwamen. Tot we op de top kwamen en het uitzicht echt adembenemend werd. Schitterend gewoon!

Weer terug bij de auto genoten we van een drankje en een burger op een terrasje. We reden vervolgens terug de berg af om in Compet de auto nog even neer te zetten. Vandaar was het nog ongeveer een kilometer bergop naar Ventriolo Terme (ook een aanrader van Sylvia). Dit dorpje was echter uitgestorven! De thermen en zelfs de kerk waren potdicht. Maar voor de klimmeters was het goed.

Enfin, genoeg op de berg rondgehangen. Terug naar Levico Terme om dat dorpje te gaan verkennen. In het buitenland vind ik het altijd lastig hoe het zit met parkeren. Waar mag je nou wel staan en waar niet. Er waren wat parkeerplaatsen aangegeven, maar na die een paar keer over gereden te hebben en nog steeds geen plekje gevonden te hebben, reden we iets verder van het centrum. Allemaal vakken met blauwe krijtstrepen erlangs. Maar ook helemaal vol geparkeerd met nog precies een plekje aan het eind. Ik zette de auto er direct in. Op zoek naar een bord, het Italiaans ontcijferen, en inderdaad, op zondag was hier geen parkeerkaart nodig!

Te voet verder, nu weer lekker met de slippers aan. Na een kort bezoek aan een prachtig park belandden we in de ‘grote winkelstraat’. De centrale straat door het dorp, die van de Via Dante via de Via Regia overgaat in de Via Rovigo, was uiterst gezellig, zelfs met mondkapjes op. Er was een of ander pompoenfestival, dus oranje kleurden de straten. Bij de eerste de beste gelateria bestelden we (eindelijk) een Italiaans ijsje, heerlijk! En we vonden een prettig plekje op een terras om even lekker te ontspannen en mensen te kijken. We hebben ook wat mooie plaatjes gemaakt en zagen een bijzonder winkeltje. Kan iemand ons vertellen wat er op de gevel staat? Zie foto 15!

De klok van zes had geslagen en het was tijd voor de volgende tip. Deze keer van Gerrit. We hadden een tafeltje gereserveerd bij Vecchia Fattoria Levico. En sjonge wat hebben we daar lekker gegeten. Heerlijke charcuterie, een goede huiswijn (al mocht ik maar een beetje) en toen het hoofdgerecht. Mezza line voor mij en gnocchi voor Niek. Het was verrukkelijk. Tot… ik op iets hards kauwde. Ik haalde het uit mijn mond: GLAS! Wow, er zat gewoon een stuk glas in mijn eten! De ober erbij en die schrok bijna net zo als ik. Maar het werd super opgelost. Direct het bord meegenomen, even later komen vertellen dat ze in een lading champignons inderdaad glas hadden gevonden en dat ze de champignons hadden weggegooid. En ik kreeg natuurlijk een nieuwe portie, op kosten van het huis. Aarzelend zette ik hierin mijn tanden, maar al snel overwon de smaak de angst weer en was het eind goed al goed. Maar niet voordat we nog genoten van een heerlijke tiramisu (Niek) en een nog veel lekkerdere panna cotta!